Dünya genelinde tarihçesi daha eskilere dayanmakla birlikte ülkemizde ‘GeriDönüşüm’ kavramı son 15-20 yıllık bir zamanda sıkça konuşulur ve tartışılmaya başladı.
Özellikle 2003 yılında yapılan yasal değişikliklerle birlikte geri dönüşüm, öncelikle yerel yönetimlerce bir hizmet olarak algılandı. Akabinde bu algı çevresel duyarlılık ve belediye gelirlerinde extra bir kaynak olarak da gözlemlendi ve projelerin bu 2 yeni odaklanma üzerinden gerçekleştirilmesi hızlandı.
Basit terminolojik haliyle geri dönüşüm; tüketilen atıklar içinden değerlendirilebilir olan atıkların birtakım kimyasal ve fiziksel işlemler ile kullanılabilir ikincil hammaddeye dönüştürülmesi ve bu ikincil maddelerin üretim sürecine dahil edilmesi işlemidir.
Geri dönüşüm, bazı malzemelerin kullanıldıktan sonra bir kenara bırakılması veya çöplere atılmasından sonra bu malzemelerin geri dönüştürülebilir atıkları içine girmesi durumu ön planda tutularak, bu malzemelerin bir takım işlemlerden geçirilmesi ve bu işlemler sonucunda bu malzemelerin hammadde olarak tekrar üretim sürecine dahil edilmesidir de diyebiliriz. Geri Dönüşüm sürecine dahil olan atıkları; cam, kağıt, plastik, alüminyum ve diğer metal atıklar, pil, beton, motor yağları, sıvı mutfak yağları, akümülatörler, elektronik atıklar ve organik atıklar olarak sınıflandırabiliriz. Tüketilen ve atık durumuna gelen maddelerin geri dönüşüm ile yeniden kullanılabilir hammaddeler haline gelmesi ile üretim sürecinde ihtiyaç duyulan hammadde ihtiyacı azalmaktadır.
Geri dönüşümde temel noktalar sürdürülebilirlik ve doğayı daha az kirletmektir. Kıt kaynakların alternatif ihtiyaçlarda sürdürülebilirlik ile verimli kullanımı ekonomik boyuttaki karşılığımızdır ancak doğayı hızla kirletip ardımızda yaşanamaz bir dünya bırakıyor olmamızın telafisi ve mazeretinin olmadığını bireyden topluma, toplumdan devletin tüm erklerine, devletlerden de tüm Dünya ya aktarmak en önemli sorumluluğumuzdur!
Metin Çelebi | MT Greenworks
